Trzy

" Przyjaciele są jak gwiazdy na niebie...

Chodź czasem ich nie widać to

 zawsze wiesz, że tam są..." 

<WŁĄCZ>

Antonin nie odzywał się do mnie aż do  następnego dnia. Ale kiedy trzeba było wymasować mu plecki postanowił jednak schować swoją dumę do kieszeni.

-Lili?

-Co?-odpowiedziałam pytaniem na pytanie 

-Jesteś na mnie zła?

-Nie odpowiada się pytaniem na pytanie...-powiedziałam obojętnie 

-Ale zła jesteś?-dopytywał się dalej 

-Nie nie jestem..

-Lilka a ty wiesz jak ja cię lubię?..

-Wim i co w związku z tym?-podpuszczałam go, bo dobrze wiedziałam o co mu chodzi

-I wiesz, żebym cię nie zamienił???

-Dobra już... kładź się wymasuje ci te plecy...-westchnęłam 

-Dziękuje kochana jesteś!-Powiedział i cmoknął mnie w policzek 

-Oj Tośka, Tośka z ciebie to duże dziecko jest. Dziewczynę byś se znalazł bo na starość sam zostaniesz!

-Do starości to mi jeszcze daleko...--odpowiedział spokojnie 

-Powiedzmy...-mruknęłam pod nosem 

-Coś mówiłaś?

-Żebyś się odprężył.

-A no spoko.

Po skończonym masażu wróciliśmy do domu. Ja udałam się do swojego mieszkania, a Antonin do siebie.

Te kilkanaście dni minęło bardzo szybko i zanim się obejrzałam siedziałam w autobusie jadącym do Rzeszowa. Atmosfera bardzo wesoła, jak na Kędzierzyn. Nie mówię, że to drętwe kołki ale większość to poważni ludzie. Ale nie Wiśnia, Antonin i ja. Od samego rana miałam dobry humor i postanowiłam zrobić Tośce pewien psikus. Oko za oko. On mi rozwiązał bikini to ja mu zawiąże... sznurówki!

-Ej Lilka co ty robisz?-zapytał Wiśnia wyglądając z nad siedzenia jak żuraw 

-Że ja???-zapytałam głupio 

-Nie krasnoludki!

-Ciszej..bo go obudzisz. A tego byśmy nie chcieli...

-Ale co ty robisz?-Ponowił pytanie 

-To jest taka mini zemsta...-odpowiedziałam tajemniczo

-A za co?

-Ty to za dużo pytań zadajesz.-odpowiedziałam trochę zirytowana.

-Oj już się nie złość... Wiesz, że tylko my nie śpimy???
-A wiesz, że mam taką fajną rzecz...zwie się kredką do oczu...
-Co ty chcesz zrobić?-zapytał przerażony Wiśnia
-Poprawić trochę ich wizerunek...-odpowiedziałam wyciągając kredkę
-Ale oni cię zabiją!-panikował
-Kochaniutki zabiją nas, nie mnie, nas. Ty mi pomożesz.
-Oj będziemy tego żałować..-powiedział odbierając ode mnie narzędzie zbrodni...
Możliwe...Kierowco za ile dojedziemy?
Powinniśmy byc po hotelem za jakieś 10 min.
-Dziękuję. A czy mógłby pan nic nie mówić , że dojechaliśmy?-poprosiłam
-Dla pięknej kobiety wszystko.-powiedział uśmiechając się.
-No nie przesadzajmy...-powiedziałam ze śmiechem zabierając się do pracy.
-Ej a jak nas trener wsypie?-zapytał Wiśniewski
-Nie wsypie!-odpowiedziałam pewnym tonem głosu
-Ale jak wsypie?-panikował
-Boże Wiśnia ale z ciebie panikarz!-przewróciłam oczami i z torebki wyjęłam karteczkę, na której napisałam wiadomość.                 

-Miejmy nadzieję, że zrozumie o co mi chodzi...-powiedziałam wracając na swoje miejsce.     

********************************************************
No to mamy trzeci rozdział
czekam na waszą opinię i wraz nie wiem czy chciałybyście  maraton na moim drugim blogu
zapraszam na nowy rozdział tutaj i tutaj
Czekam i buziaki :***